Page 5 - فصل چهارم-جغرافیای روستایی و عشایری/ استان کردستان
P. 5

‫‪ /5‬استان کردستان‬

‫شهرستان دهگلان از دو بخش بلبانآباد و مرکزی دهگلان و دو شهر بلبانآباد‪ ،‬دهگلان و پنج دهستان ییلاق جنوبی‪ ،‬ییلاق‬
‫شمالی‪ ،‬حومة دهگلان‪ ،‬سیس و قوریچای تشكیل شده است‪ .‬بنابر سرشماری سال ‪ ،1395‬جمعیت این شهرستان ‪ 64۰15‬نفر‬

                        ‫(چهار درصد جمعیت استان) و با جمعیت روستایی ‪ 3483۰‬نفر (‪ 54/41‬درصد) اعلام شده است‪.‬‬
‫سیمای كلی شهرستان دهگلان دشتی و مرتفع است؛ بهطوریکه بیشترین مساحت این شهرستان در طبقة ارتفاعی ‪-17۰۰‬‬
‫‪ 2۰۰۰‬متر واقع است و نزدیک به نود درصد شهرستان را اراضی هموار با شیب ملایم تشکیل میدهد‪ .‬دشت دهگلان که‬
‫به دشت بانلیلاخ نیز شهرت دارد‪ ،‬بهصورت یک عارضة یکپارچه خودنمایی میکند و یکی از مهمترین دشتهای استان‬

                           ‫کردستان ازنظر کشاورزی محسوب میشود‪ .‬این شهرستان از نقاط کمبارش در استان است‪.‬‬
‫شهرستان دهگلان با ‪ 6/3‬درصد مساحت استان و با ‪ 1۰5‬آبادی‪ ،‬شش درصد آبادیهای سكنهدار و هفت درصد‬
‫(سرشماری ‪ )95‬از جمعیت روستایی استان کردستان را در خود جای داده است‪ .‬تراكم جمعیت روستایی نوزده نفر در‬

                                                                                         ‫كیلومترمربع است‪.‬‬
‫جمعیت روستانشین ‪ 54/41‬درصد (در استان ‪ 29/24‬درصد) است و ازنظر توزیع جمعیت به آبادی‪ ،‬متوسط جمعیت‬
‫هر آبادی در این شهرستان ‪ 232‬نفر (رتبة چهارم) و در استان ‪ 28۰‬نفر است‪ .‬ضریب تراكم آبادی (نسبت آبادی به مساحت‪،‬‬

                                                    ‫ضربدر ‪ )1۰۰۰‬در شهرستان دهگلان ‪ 57‬و رتبة هفتم را دارد‪.‬‬
‫براساس سرشماری سال ‪ ،139۰‬ازنظر وضع طبیعی از مجموع ‪ 123‬آبادی (دارای سكنه و خالی از سكنه)‪ 73 ،‬آبادی در‬
‫دشت و ‪ 5۰‬آبادی در کوهستان ‪ -‬تپه استقرار دارند‪ .‬ازنظر سطحبندی جمعیتی‪ 16 ،‬آبادی در طبقة ‪ 19-1‬خانوار‪ 3۰ ،‬آبادی‬
‫در طبقة ‪ 49-2۰‬خانوار‪ 32 ،‬آبادی در طبقة ‪ 99-5۰‬خانوار‪ 25 ،‬آبادی در طبقة ‪ 399-1۰۰‬خانوار و ‪ 5‬آبادی در طبقة جمعیتی‬

                                                                                ‫‪ 4۰۰-999‬خانوار قرار دارند‪.‬‬

                                                                                              ‫‪ .4‬دیواندره‬
‫شهرستان دیواندره با مساحت ‪ 3986/7‬کیلومترمربع در شمال استان واقع است که از شمال به استان آذربایجانغربی‬
‫(شهرستان تکاب)‪ ،‬از غرب به شهرستان سقز‪ ،‬از جنوبغربی به شهرستان مریوان‪ ،‬از جنوب به شهرستان سنندج و از شرق‬

                                                                           ‫به شهرستان بیجار محدود میشود‪.‬‬
‫شهرستان دیواندره از سه بخش‪ ،‬کرفتو‪ ،‬مرکزی دیواندره‪ ،‬سارال و دو شهر دیواندره‪ ،‬زرینه تشکیل شده که شامل هشت‬
‫دهستان‪ ،‬اوباتو‪ ،‬چهلچشمه‪ ،‬حومه‪ ،‬زرینه‪ ،‬سارال‪ ،‬قراتوره‪ ،‬کانی شیرین و کوله میشود‪ .‬بنابر سرشماری سال ‪ ،1395‬جمعیت‬

      ‫این شهرستان ‪ 8۰۰4۰‬نفر (پنج درصد جمعیت استان) و با روستانشینی ‪ 43941‬نفر (‪ 54/9‬درصد) اعلام شده است‪.‬‬
‫سیمای كلی شهرستان دیواندره دشتی و مرتفع است‪ .‬نزدیک به هفتاد درصد از مساحت این شهرستان را اراضی هموار‬
‫دشتی با شیب ملایم تشکیل میدهند‪ .‬دشت اوباتو در شمال شهرستان دیواندره از مهمترین دشتهای شهرستان محسوب‬

                     ‫میشود‪ .‬شهرستان دیواندره با ‪ 373‬میلیمتر میانگین بارش سالانه از نقاط کمبارش در استان است‪.‬‬
‫شهرستان دیواندره با ‪ 13/7‬درصد مساحت استان و با ‪ 172‬آبادی (ده درصد آبادیهای سكنهدار)‪ ،‬نه درصد (سرشماری‬
‫‪ )95‬از جمعیت روستایی استان کردستان را در خود جای داده است‪ .‬تراكم جمعیت روستایی یازده نفر در كیلومترمربع (رتبة‬

                                                                            ‫نهم) و در استان شانزده نفر است‪.‬‬
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10