Page 7 - فصل چهارم-جغرافیای روستایی و عشایری/ استان کردستان

‫‪ /7‬استان کردستان‬

‫شهرستان سقز از چهار بخش‪ ،‬امام‪ ،‬زیویه‪ ،‬مرکزی سقز‪ ،‬سرشیو و دو شهر سقز‪ ،‬صاحب و یازده دهستان امام‪ ،‬ترجان‪،‬‬
‫تموغه‪ ،‬تیلکوه‪ ،‬چهلچشمه غربی‪ ،‬خورخوره‪ ،‬ذوالفقار‪ ،‬سرا‪ ،‬صاحب‪ ،‬گلتپه و میرده تشكیل شده است‪ .‬بنابر سرشماری‬
‫سال ‪ ،1395‬جمعیت این شهرستان ‪ 226451‬نفر (چهارده درصد جمعیت استان) و با روستانشینی ‪ 58۰92‬نفر (‪25/65‬‬

‫درصد) اعلام شده است‪.‬‬
‫سیمای كلی شهرستان سقز‪ ،‬کوهستانی و دشتی مرتفع است؛ بهطورکلی بخشهای جنوب‪ ،‬جنوبغربی‪ ،‬جنوبشرقی و‬
‫غربی شهرستان سقز از مناطق کوهستانی و پرشیب محسوب میشوند‪ .‬دشتها و مناطق کمشیب در بخشهای شرقی و‬
‫شمالی شهرستان و مناطق اطراف شهر سقز قرار دارند‪ .‬دشت اوباتو‪ ،‬صاحب دشت و دشت سقز از مهمترین دشتهای این‬

‫منطقه هستند‪ .‬در این شهرستان میانگین سالانه بارش ‪ 478‬میلیمتر است‪.‬‬
‫شهرستان سقز با ‪ 15/5‬درصد مساحت استان و با ‪ 272‬آبادی (شانزده درصد آبادیهای سكنهدار)‪ ،‬دوازده درصد‬
‫(سرشماری ‪ )95‬از جمعیت روستایی استان کردستان را در خود جای داده است‪ .‬تراكم جمعیت روستایی سیزده نفر در‬

‫كیلومترمربع (رتبة هشتم) است‪.‬‬
‫جمعیت روستانشین ‪ 25/65‬درصد (در استان ‪ 29/24‬درصد) و ازنظر توزیع جمعیت به آبادی‪ ،‬متوسط جمعیت هر‬
‫آبادی در این شهرستان ‪ 214‬نفر (رتبة نهم) و در استان ‪ 28۰‬نفر است‪ .‬ضریب تراكم آبادی (نسبت آبادی به مساحت‪،‬‬

‫ضربدر ‪ )1۰۰۰‬در شهرستان سقز شصت و رتبة ششم را دارد‪.‬‬
‫براساس سرشماری سال ‪ ،139۰‬ازنظر وضع طبیعی از مجموع ‪ 3۰8‬آبادی (دارای سكنه و خالی از سكنه)‪ 1۰ ،‬آبادی در‬
‫دشت‪ ،‬یک آبادی در مناطق دشتی ‪ -‬جنگلی و ‪ 297‬آبادی در مناطق کوهستانی ‪ -‬تپهای استقرار دارند‪ .‬ازنظر سطحبندی‬
‫جمعیتی‪ 61 ،‬آبادی در طبقة ‪ 19-1‬خانوار‪ 1۰7 ،‬آبادی در طبقة ‪ 49-2۰‬خانوار‪ 69 ،‬آبادی در طبقة ‪ 99-5۰‬خانوار و ‪36‬‬
‫آبادی در طبقة جمعیتی ‪ ،399-1۰۰‬بدون آبادی در طبقة جمعیتی ‪ 999-4۰۰‬خانوار و ‪ 1‬آبادی در طبقة جمعیتی بیش از‬

‫‪ 1۰۰۰‬خانوار قرار دارند‪.‬‬

‫‪ .7‬سنندج‬
‫شهرستان سنندج با مساحت ‪ 3۰32/6‬کیلومترمربع تقریب ًا در مرکز استان قرار دارد و از شمال به شهرستان دیواندره‪ ،‬از‬
‫شمالشرقی به شهرستان بیجار‪ ،‬از غرب به شهرستانهای مریوان و سروآباد‪ ،‬از جنوب به شهرستان کامیاران و از شرق به‬

‫شهرستان دهگلان محدود میشود‪.‬‬
‫شهرستان سنندج از چهار بخش حسینآباد‪ ،‬سیروان‪ ،‬مرکزی سنندج‪ ،‬کلاترزان تشکیل شده است‪ .‬همچنین دو شهر‬
‫سنندج‪ ،‬شویسه و دوازده دهستان آبیدر‪ ،‬آرندان‪ ،‬حسینآباد جنوبی‪ ،‬حسینآباد شمالی‪ ،‬حومه‪ ،‬ژاورود شرقی‪ ،‬ژاورود غربی‪،‬‬
‫سراب قامیش‪ ،‬کلاترزان‪ ،‬میانرود‪ ،‬نران و نگل تشكیل شده است‪ .‬بنابر سرشماری سال ‪ ،1395‬جمعیت این شهرستان‬

‫‪ 5۰14۰2‬نفر (‪ 31‬درصد جمعیت استان) و با روستانشینی ‪ 87331‬نفر (‪ 17/422‬درصد) اعلام شده است‪.‬‬
‫سیمای كلی شهرستان سنندج کوهستانی است‪ .‬بهطورکلی بخشهای هموار این شهرستان از یکپارچگی برخوردار نبوده‬
‫و تنها بهصورت دشتهای کوچک میانکوهی شکل گرفتهاند‪ .‬بیش از شصت درصد مساحت را اراضی ناهموار تشکیل‬

‫میدهند‪ .‬در این شهرستان میانگین سالانه بارش ‪ 478‬میلیمتر است‪.‬‬