Page 3 - فصل دوم-مراکز فرهنگی/ استان کردستان
P. 3

‫‪/ 3‬استان کردستان‬

‫نمایش فیلم بوسیدن روی ماه مجدداً بازگشایی شد‪ .‬سالن این سینما پس از بازسازی‪ ،‬به سه سالن (در مجموع با ظرفیت ‪۷6۰‬‬
       ‫صندلی) تقسیم و همچنین به دستگاههای مدرن نمایش فیلم و صدا مجهز شد (پایگاه خبری ‪ -‬تحلیلی قدس آنلاین‪.)۱۳9۵ ،‬‬

‫براساس تحقیقات معاونت توسعة فناوری و مطالعات سینمایی‪ ،‬تا شهریور ‪ ۱۳9۵‬در شهرستانهای استان‪ ،‬تعداد‬
‫سینماهای فعال بهشرح ذیل است‪ :‬شهرستانهای بانه و قروه و بیجار و مریوان یک سینما‪ ،‬سنندج دو سینما و در‬

                      ‫شهرستانهای دیگرِ استان‪ ،‬سینمایی وجود ندارد (معاونت توسعة فناوری و مطالعات سینمایی‪.)۱۳9۵ ،‬‬

                                                 ‫تئاتر‬
‫از سالهای آغازین سدة ‪ ،۱۳۰۰‬تئاتر در کردستان و بالأخص در شهرهایی همچون کرمانشاه و سنندج به صحنه رفت؛‬

‫اما نخستین نمایش به زبان کردی در سال ‪۱9۴۵( ۱۳۲۴‬م‪ ).‬در شهر مهاباد با نام دایکی نیشتمان‪ ۱‬یا مام وطن اجرا شد‬
‫(عبدالرحیمزاده‪ .)۲ :۱۳9۱ ،‬در سال ‪ ۱۳۵۰‬مرکز آموزش تئاتر سنندج ازسوی وزارت فرهنگ و هنر وقت‪ ،‬افتتاح شد (صادقی‪،‬‬

                                                                                                           ‫‪.)۳۰ :۱۳9۲‬‬

‫در سال ‪ ،۱۳۱6‬شخصی به نام عبدالله معروف به عبدالله مسیحی یکی از کاروانسراهای بازار سنندج را خریداری کرد و‬
‫در آن‪ ،‬سالن سینما ساخت که خود بدعتی تمام بود‪ .‬همان سال به همت آقای ندیمپور در سالن همان سینما‪ ،‬نمایشی با‬
‫عنوان دو رفیق گرسنه روی صحنه رفت و سه ماه پس از اجرای این نمایش‪ ،‬سینمای عبدالله نیز برای همیشه تعطیل شد‪.‬‬
‫عبرت‪ ،‬نام دومین نمایشی بود که در سنندج و در همان سال اجرا شد که به پیشنهاد مرحوم آقای شکیبا که در آن زمان‬

‫ریاست ادارة معارف یا فرهنگ‪ ۲‬را بر عهده داشت‪ ،‬محقق گشت‪ .‬پس از آن بهجز چند کار کوچک و معمولی در زمینة‬
‫تئاتر‪ ،‬فعالیت چشمگیری تا سال ‪ ۱۳۲۲‬گزارش نشده است‪ .‬در سال ‪ ،۱۳۲۲‬نمایش سلطان محمود غزنوی و در سال ‪،۱۳۲۴‬‬
‫نمایش قیام کاوة آهنگر در حیاط دبیرستان شاهپور اجرا شد؛ در سال ‪ ۱۳۲۵‬در سالن باشگاه افسران سنندج‪ ،‬نمایشی به نام‬
‫نادر‪ ،‬فاتح هند را به تماشای عموم گذاشتند که اجرای آن ازنظر ابعاد فنی و هنری بسیار پیشرفته بود؛ زیرا برای اولینبار در‬
‫تئاتر سنندج بهجای چراغ زنبوری از نور لمپ استفاده شد‪ .‬در سال ‪ ،۱۳۲6‬نمایش ابراهیم ُشله و پس از آن نمایش قهرمان‬
‫هومان ویسه در حیاط دبیرستان هدایت به اجرا درآمد؛ سپس نمایشی با نام حاجی ورجه وورجه میکرد در سال ‪ ۱۳۲6‬با‬
‫محتوای کمدی ‪ -‬انتقادی و فرزند ناخلف که درونمایة اخلاقی داشت‪ ،‬در سال ‪ ۱۳۲۷‬به اجرا درآمد‪ .‬از سال ‪ ۱۳۱9‬به بعد‪،‬‬

         ‫یکسری برنامههای نمایشی که میتوان آنها را نمایش خانگی نامید‪ ،‬بهمدت پنج سال در سنندج به اجرا درآمد‪.‬‬
‫فعالیتهای جدی فعالن تئاتر در سنندج طی این سالها‪ ،‬باعث شد تا در دبیرستان هدایت تالر امیرکبیر و نیز در‬
‫دبیرستان شاپور‪ ،‬سالنی مجهز با صحنه و پرده و اتاق گریم و چند رختکن و امکانات نوری کامل و حتی جایگاه سوف لور‬
‫ساخته شود‪ .‬از اواخر دهة بیست به بعد‪ ،‬نمایشهای تاریخی بزرگی بهویژه در تالر امیرکبیر به روی صحنه رفت که از آن‬
‫جمله نمایش حافظ‪ ،‬جانبازی در راه میهن را میتوان نام برد‪ .‬همچنین در دهة سی شمسی‪ ،‬نمایش مکتبخانههای قدیم‪،‬‬

                                   ‫موسی و شبان‪ ،‬معلم فداکار‪ ،‬مست و هوشیار و ‪ ...‬به روی صحنه رفت (همان‪.)۳۱ ،‬‬
‫سازمان پیشاهنگی که سالها نهادی سرتاسری‪ ،‬مستقل و در حکم شاخه پرورشی وزارت فرهنگ بود‪ ،‬در سنندج نیز‬
‫تشکیلات و بالطبع گروه تئاتری داشت که از سال ‪ ۱۳۲۷‬تا ‪ ۱۳۵۰‬در همة برنامههای تربیتی مربوط به دانشآموزان‪ ،‬نقشی‬

‫‪1. Dayki Nishtman‬‬

                   ‫‪ .۲‬آموزش و پرورش امروز‬
   1   2   3   4   5   6   7   8