Page 47 - فصل اول-جغرافیای طبیعی/ استان کردستان
P. 47

‫‪ / 47‬استان کردستان‬

                                                                                         ‫‪ .3‬دشت یا جلگه‬
‫زمینهای هموار و پست را اصطلاحاً دشت مینامند‪ .‬دشت در حالت کلی یک مفهوم کیفی است که افزونبر مناطق هموار‬
‫و پست‪ ،‬ممکن است برخی نواحی نسبت ًا شیبدار را نیز در بر گیرد‪ .‬بنابراین به مناطق هموار و نسبتاً همواری که در آن برجستگی‬

                             ‫و یا عوارض کمی وجود دارد و از گستردگی بسیاری برخوردار است‪ ،‬دشت گفته میشود‪1.‬‬
‫دشتهای اصلی و پهناور استان کردستان در بخش شرقی استان و غالباً در محدودة شهرستانهای قروه‪ ،‬بیجار دهگلان‬
‫و دیواندره واقع شدهاند‪ .‬یکی از ویژگیهای برجستة دشتهای شرقی استان کردستان ارتفاع آنهاست؛ بهطوریکه میتوان‬
‫آنها را دشتهای مرتفع نامید‪ .‬در بخش غربی استان‪ ،‬مناطق هموار و یا بهعبارتی دشتها‪ ،‬بیشتر ماهیت میانکوهی داشته‬

        ‫و به گستردگی دشتهای شرقی نیستند‪ .‬در شهرستانی مانند سروآباد‪ ،‬مناطق هموار و پست بسیار محدود هستند‪.‬‬
‫محیط طبیعی استان در قالب سه ناحیة طبیعی دشتی‪ ،‬کوهپایهای و کوهستانی تقسیمبندی میشود‪ .‬نواحی دشتی استان‬
‫غالب ًا در نیمة شرقی و شهرستانهای قروه‪ ،‬دهگلان‪ ،‬بیجار و دیواندره قرار دارند که بهصورت پراکنده در بخشهایی از دیگر‬
‫شهرستانها قرار گرفته و ‪ 8174‬کیلومترمربع معادل ‪ 28/12‬درصد سطح استان را شامل میشوند‪ .‬کوهستانهای استان نیز با‬
‫‪ 14051‬کیلومترمربع و برابر با ‪ 48/35‬درصد استان‪ ،‬نیمة غربی و بهویژه کمربند میانی استان را شکل دادهاند‪ .‬کوهپایهها‬
‫نیز عمدت ًا در حدفاصل دشتها و کوهستانهای استان قرار دارند که سهم آنها از سطح استان‪ 6839 ،‬کیلومترمربع و معادل‬

                                                                                       ‫‪ 23/53‬درصد است‪.‬‬

                                                                                ‫اشکال مهم ژئومورفولوژی‬
‫روند غالب ناهمواریهای استان کردستان بهصورت شمالغربی ‪ -‬جنوبشرقی است‪ .‬این روند در جنوبغربی استان‬
‫که ارتفاعات شاخصی مانند شاهو‪ ،‬کوسالان و کوههای هورامان در زون زاگرس مرتفع دارند بسیار مشخص است‪ .‬در این‬
‫بخش که جزء قلمرو زاگرس مرتفع محسوب میشود‪ ،‬رشتهکوهها بهصورت ممتد ظاهر شدهاند‪ .‬از دیگر ارتفاعات ممتد‬
‫استان کردستان میتوان به رشتهکوههای جنوب شهرستان قروه و دهگلان اشاره کرد که قلههای معروفی همچون بدر‪،‬‬
‫پریشان و پنجهعلی را شامل میشود؛ اما در بخشهایی از محدودة زون سنندج ‪ -‬سیرجان‪ ،‬عملکرد شدید رودخانهها عمود‬
‫بر این روند‪ ،‬به ناهمواریها‪ ،‬سیمای تودهای بخشیده است؛ بهطوریکه در ظاهر بهصورت تودههای کوهستانی ِنمود یافتهاند‪.‬‬
‫این وضعیت بهویژه در حوضة آبریز سیروان و سیمینهرود چشمگیرتر است‪ .‬ناهمواریهای حدفاصل شهرستانهای سنندج‪،‬‬

               ‫کامیاران‪ ،‬سروآباد و همچنین ارتفاعات چهلچشمه در بخشهای شمالیتر‪ 2‬چنین وضعیتی پیدا کردهاند‪.‬‬
‫استان کردستان ازنظر زونهای زمینشناسی در بین سه زون زاگرس‪ ،‬سنندج ‪ -‬سیرجان و ایران مرکزی تقسیم شده است‪.‬‬
‫بنابراین ازنظر تنوع پدیدههای زمینشناسی‪ ،‬استانی غنی به شمار میآید‪ .‬در محدودة زاگرس مرتفع باتوجهبه گسترش‬
‫سنگهای آهکی‪ ،‬پدیدههای انحلالی مانند غار‪ ،‬تنگههای عمیق و سرابها (چشمههای پرآب) یکی از ویژگیهای برجستة‬

‫‪ .1‬در بررسی حاضر‪ ،‬طبقهبندی سیکدار و همکاران (‪ )2004‬را که شیب را برای بررسی تغییرات پوشش سطحی و کاربری زمین در رابطه با منطقهبندی‬
‫پتانسیل آب زیرزمینی ارائه کردهاند‪ ،‬مبنا قرار دادهایم‪ .‬بر این اساس‪ ،‬طبقة شیب ‪ 0‬تا ‪ 5‬درجه با ویژگی کیفی بسیار ملایم و همچنین تا حدی طبقه ‪ 5‬تا‬

                                                                          ‫‪ 10‬درجه با ویژگی کیفی ملایم‪ ،‬میتوانند معرف دشتها باشند‪.‬‬
                                                                                                        ‫‪ .2‬چلچهمه در زبان کردی‬
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52