Page 11 - فصل اول-تعلیم و تربیت و مراکز علمی/ استان کردستان

‫‪ /11‬استان کردستان‬

‫(مرکز آمار ایران‪)1398/11/5 ،‬‬

‫بنابر آمار درگاه ملی آمار ایران‪ ،‬عدة دانشآموزان استان کردستان در سال ‪ 1395‬برابر با ‪ 280196‬نفر و در سال ‪ 1342‬برابر با‬
‫‪ 28196‬نفر بود‪ ،1‬که طی ‪ 53‬سال رشدی معادل ده برابر داشت‪ .‬همچنین در این سال‪ ،‬نسبت جمعیت دانشآموزی شهرستانهای‬
‫بانه‪ ،‬دهگلان‪ ،‬دیواندره‪ ،‬سقز‪ ،‬کامیاران و مریوان از نسبت استانی‪ ،‬بالاتر و همین شاخص برای شهرستانهای بیجار‪ ،‬سروآباد‪،‬‬
‫سنندج و قروه از نسبت استانی‪ ،‬کمتر بود‪ .‬در میان شهرستانهای استان کردستان‪ ،‬مریوان و بانه بهترتیب بیشترین درصد جمعیت‬
‫دانشآموزی و بیجار کمترین درصد را داشت‪ .‬بیشترین نسبت جمعیت دانشآموزان روستایی نیز در شهرستان سروآباد و‬
‫کمترین نسبت در شهرستان سنندج بود‪ .‬همچنین در آن سال‪ ،‬بیشترین درصد دانشآموزان شهری در شهرستان مریوان و‬

‫کمترین درصد در شهرستان سروآباد دیده شد‪.‬‬
‫افزونبر این‪ ،‬بهطور میانگین بهازای هر ‪ 200‬دانشآموز در سطح استان کردستان‪ ،‬تقریباً ‪ 17‬کادر آموزشی به خدمت‬
‫مشغول بودند‪ .‬از این منظر میتوان گفت که شهرستانهای بانه و سقز در این سال‪ ،‬کمترین پرسنل آموزشی را داشتند؛ زیرا‬

‫این ارقام برای شهرستان بانه کمتر از ‪ 13‬نفر و برای شهرستان سقز اندکی بیش از ‪ 15‬نفر بوده است‪2.‬‬

‫‪ .1‬آمار سال ‪ 1342‬طی سندی در بهرة یکم ارائه شد‪.‬‬
‫‪ .2‬لازم به توضیح است که تعیین بخشها و شهرستانهای یادشده طبق تقسیمات اداری و داخلی ادارة کل آموزش و پرورش استان کردستان بوده که‬
‫عین ًا نقل شده است‪ .‬طبق آخرین تقسیمات کشوری‪ ،‬بخش زیویه جزء شهرستان سقز‪ ،‬بخش سریشآباد جزء شهرستان قروه‪ ،‬بخش کُرانی جزء شهرستان‬
‫بیجار‪ ،‬بخش کلاترزان جزء شهرستان سنندج‪ ،‬و بخش موچش جزء شهرستان کامیاران است؛ ازاینرو‪ ،‬آمار بخشهای یادشده در شهرستان مربوطه‬

‫لحاظ شده است‪.‬‬