Page 124 - تاریخ، فرهنگ و هنر استان کرمانشاه
P. 124
تاریخ،فرهنگوهنراستانکرمانشاه
زنان متأهل ،موهای خود را م یبافند و آن را روی کلاه حلقه کرده و اطراف صورت را آزاد
م یگذارند ،یا آ نکه از پش تروی شان هها م یریزند.
در این منظقه ،نوعی کلاه مخملی تَر کدا ِر ب یلب ه نیز مرسوم است .این کلاه را در کرند،
قصرشیرین و گوران « ِکلاو» و در شا‌هآباد غرب « ُک ُلو» و در سومار و هلیلان « ِک ُلو» م ینامندِ « .کلاو»
پارچ ه عمامه از ابریشم سیا‌ه و سفید است که ب هطور مورب بسته‌شده و چندین مرتبه از راست
به چپ دور سر گردانده م یشود ،تا اینکه یک س رآن از گوش های آویزان و سر دیگر در پی چها،
پنهان شود .منگول ههای یآویزان نیز گرداگر دآن ،مانند سربند زنان دیده م یشود .برخی از زنان،
گیسوان بافت ه خود را روی این کلاه‌مخملی گره م یزنند و برخی دیگر پس از شانه زدن ،آ نها را
در دو سوی چهره ،آزاد رها م یکنند .در کل تنوع پوشش سر در استان کرمانشاه بسیار است و
هما نگونه که اشاره شد ناشی از تنوع قومی و اقلیمی در این استان م یباشد (اندرو.) 278 :1382 ،
پیراهن همراه با جلیقه و شلوار مورد استفاده‌ترین اجزاء لباس‌های محلی است .پیراهن
بلند از جنس مخمل رنگی و طرح‌دار یا پارچ ههای نازک‌تر رنگی ،با یقه باز سه دکمه که تا
مچ پا می‌رسد پوشش اصلی زنان است .این پیراهن یقه گرد دارد که تا زیر سینه باز است و
با دکمه بسته می‌شود و چنانچه با پارچ ههای نازک‌تر دوخته شود ،آستری نیز برا یآن تعبیه
م یشود .آستین‌های پیراهن بلند و م چدار است و با دکمه ب ه هم متصل می‌شود .در مناطق
اورامانات و ثلاث ،انتهای‌آستین دنبال ه مثلثی شکل بلندی م یدوزند که به‌آن «فقیانه» می‌گویند
و کاربردهای مختلفی در لباس کردی زنانه دارد .در مواقع عادی حین کار و امور روزمره آن‌را
به هم گره م یزنند و پشت بدن قرار می‌گیرد .در زمستان دور مچ پیچیده م یشود و مچ را گرم
نگاه م یدارد و از ورود سرما به آستین‌های گشاد جلوگیری می‌کند.
دامن پیراهن نیز بلند و چین‌دار است که هنگام راه رفتن از هم باز می‌شود و جلوهای
زیبا به خود م یگیرد .در گذشته به پیراهن در منطقه کرمانشاه «کمرچین» هم گفته می‌شد
که دور تا دو ر آن را چین م یدادند.پیراهن را در منطقه اسلا مآباد غرب « ِشو» و در منطقه
گوران و سومار « ُشوی» و در سرپل ذهاب و قصرشیرین « ُکرواس» و هلیلان « ِکراس» م ینامند.
شلوار گشادی که زیر پیراهن پوشیده م یشود .کمر و دم‌پای آن به‌وسیله «لیفه ،کش» جمع
م یشود .از لیفه کمر به پایین در حدود بیست سانت یمتر معمول ًا از پارچه سفی درنگ و میان
ساق و مچ معمول ًا از پارچ ههای گلدار استفاده می‌شود .جنس‌آن برای استفاده روزمره و کار
ضخیم‌تر و گاهی نیز از حریر استفاده م یشود.
122
