Page 18 - فصل پنجم-اقتصاد،مشاغل و شیوه معیشت/ استان کردستان
P. 18
اقتصاد ،مشاغل و شیوة معیشت18/
اصناف سنتی و بازاریان
.1مسگری
مسگرها ازجمله گروههای فعال در بازار قدیم سنندج بودند که یکی از راستههای میدان را به نام خود اختصاص دادند.
در گذشته ،بهدلیل استفاده گستردة مردم از مس ،همة ظروف موجود در بازار مانند دیگ ،دیگچه ،قابلمه ،طشت ،بشقاب،
سینی ،طاس حمام ،آفتابه و لگن ،ملاقه ،آبگردان و صدها ظرف کوچک و بزرگ دیگر از مس تهیه میشد .ظروف مسی
قابل زنگزدن هستند و پس از مدتی استفاده ،قلع و روی آنها ساییده و به رنگ قرمز درمیآید و با رطوبت هم رنگ سبز
به خود میگیرد .به همین دلیل ،مردم هر ساله مجبور به سفیدکردن ظروف مسی خود بودند .برای این کار ،مسگرها افزونبر
حضور در بازار ،هر ساله و با فرارسیدن فصل بهار برای سفیدکردن ظروف مسی روستاییان به روستاهای دور و نزدیک
سفر میکردند .عمدة وسایل مسگرها شامل انبر ،قلع ،روی و خاک پاککن بود .امروزه با ورود انواع ظروف ،بازار مسگرها
از رونق افتاده است .در حال حاضر ،تنها تعداد کمی دکان متفرقة مسگری در سطح شهر وجود دارند (ایازی.)508 :1371 ،
.2آهنگری
با گذر از راستة مسگرها و حرکت بهسمت غرب میدان ،دکانهای آهنگری دیده میشود .دکانهای این راسته در کنار
هم قرار دارند و از طلوع تا غروب آفتاب ،صدای پیک و سندان آنها به گوش میرسد .چون در گذشته وسایل موردنیاز
کشاورزان از قبیل گاوآهن ،بیل و خاکانداز ،داس ،تبر ،تیشه و وسایل خرمن کوبیدن آهنی بود؛ این ابزار بهوسیلة استادکاران
آهنگر ساخته میشدند و این شغل در چهار فصل رونق خوبی داشت .استادان ،کارگران و پتکزنها برای جلوگیری از
سوختگی ،دامن چرمی داشتند و انواع ابزارآلات آهنی را درست میکردند .معمول ًا در اطراف سندان ،چالههایی برای
قرارگیری پتکزنها آماده میشد و آنها در داخل چالهها قرار میگرفتند .تعداد پتکزنها همیشه سه نفر بود و هرگاه
استادکار ،قطعهای از آهن یا فولاد سرخشده را بر روی سندان قرار میداد؛ پتکزنها بسیار ماهرانه و پشت سرهم و
بهصورت ریتمیک و مسلسلوار بر آن ضربه زده و به آن شکل میدادند .امروزه با پیشرفت کشاورزی و ابزارآلات آن و
با ایجاد کارخانههای ذوبآهن در داخل و خارج کشور ،آهنگری نیز مانند مسگری از رونق افتاده و تنها افراد کمی در
بازار به این حرفه مشغول هستند( .همان.)512 ،
.3سمساری ،زرگری و بازاریدوزی
گروه عمدة زرگرهای قدیم سنندج یهودی بودند و ابزار کاربری آنها شبیه ابزار کیمیاگران بود .زرگرها ،سربند ،زیرچانه و
سکههای نقرهای مخصوص زنان روستا را درست میکردند .این گروه بیشتر با نقره سروکار داشتند و برای سکههای طلا قفل
میزدند .تعمیر انگشتر و گوشواره نیز از کارهای معمول آنها بود .در مجاورت گذر زرگرها ،صنف بازاریدوزها قرار داشت.