Page 346 - تاریخ، فرهنگ و هنر استان کهکیلویه و بویراحمد
P. 346
تاریخ،فرهنگوهنراستانکهگیلویهوبویراحمد
خاوری راه شوسة آرو به بهبهان قرار دارد .این ناحیه ،كوهستانی با آبوهوای معتدل
است (استرآبادی .)498 :1377 ،در تاریخ گفتهاند :شاپور اول ساسانی ،فرزند اردشیر اول،
شهری را بنا نهاد که به بلادشاپور معروف گشت .بافت تاریخی دهدشت با وسعتی بیش
از 45هکتار در جنوب شرقی بافت جدید شهر کنونی قرار گرفته و بهرغم همة تاراجها و
تخریبهایی که در مقطعی در این بافت صورت گرفت ،درحالحاضر در زمرة بزرگترین
بافتهای تاریخی کشور از لحاظ وسعت و تعداد ابنیه تاریخی بهشمار میرود .مجموعه
بناهای بافت قدیم ،مانند برج و باروی گرداگرد شهر ،ارگ قدیمی ،مساجد ،حمامها،
کاروانسرا زیارتگاهها هر یک سندی از قدمت و صلابت این شهر کهن هستند .ازجمله
آثار ماندگار بافت تاریخی دهدشت ،کاروانسرای این شهر است که در جنوب غربی این
شهر قدیمی واقع شده است .بلادشاپور که به هفت امامزاده و هفتگنبد نیز معروف است،
ازجمله شهرهای قدیمی است که ساکنان آن توانسته بودند با ایجاد قناتهای طویل از
فاصلة دور ،آب دشتهای اطراف و آبانبارها را با آبراههای متعدد به درون شهر انتقال
داده و برای آبیاری ،کشاورزی و آب شرب استفاده کنند که پس از گذشت سالها هنوز
آثار این قناتها و فاضلابها در معابر این شهر مشاهده میشود.
بر اساس دستنوشتههای تاریخی به دستور اردشیر بابکان و به یاد فرزندش شاپور،
بلادشاپور نام گرفت و در ضلع جنوبی شهر کنونی دهدشت به وسعت ۴۰ - ۳۴هکتار قرار
گرفته است .در سندی که از عصر شاهعباس صفوی در سال ۱۰۸۶ق .بهجامانده نام این شهر
قریهالدشت بوده که در زمان حکومت سلجوقیان به اوج رونق خود رسیده است .باتوجه
به موقعیت جغرافیایی و استراتژیکی این شهر و اینکه کوتاهترین راه میان بنادر جنوبی و
اصفهان (مرکز حکومت صفویان) بوده از اهمیت خاصی برخوردار بوده است .وجود راههای
سن گفرششده و پلهای متعدد و مرکزیت تجاری آن ،حکایت از این دارد که شاخههای
فرعی جادة ابریشم از این شهر عبور میکرد .بافت تاریخی دهدشت دارای تمام مؤلفههای
معماری شامل عبادت ،سلامت ،اقتصاد ،امنیت و رفاه شهروندان است.
.1-5-3مؤلفة عبادت
شهری مذهبی و تجاری که درآمیختگی هنر و مذهب سبب خلق شاهکارهای
شگف تانگیزی در آن شده است و وجود هفت امامزاده ،دو مدرسه ،یک کاروانسرا ،چهار
مسجد ،بازاری بزرگ و منازل مسکونی گواه بر این مطلب است .بلادشاپور در ۲۷مرداد ۱۳۶۴
344