Page 21 - فصل چهارم-جغرافیای روستایی و عشایری/ استان کردستان
P. 21

‫‪ /21‬استان کردستان‬

               ‫ارتباط ویژگیهای طبیعی با شکل پراکنش استقرار سکونتگاههای روستایی‬

‫در مطالعة سکونتگاههای روستایی‪ ،‬پراکنش استقرار و سیمای سکونتگاهی دو عرصة مهم در مطالعات جغرافیای‬
‫روستایی را تشکیل میدهند‪ .‬سیمای کلی ناهمواریهای استان کردستان‪ ،‬متشکل از کوهستان با بیشترین وسعت‪ ،‬دشتهای‬
‫میانکوهی و دشت است‪ .‬باتوجهبه پراکنش‪ ،‬شکل و بافت روستاهای کردستان میتوان به نقش ناهمواریها در تنوع‬

                                                                 ‫سکونتگاههای روستایی در استان تأکید کرد‪.‬‬
‫در تحلیل نظام سکونتگاهی استان و ساختار فضایی آن از سند آمایش استان کردستان باتوجهبه توزیع فضایی‬
‫استقرارگاههای روستایی‪ ،‬الگوی پراکنش روستاها در چهار پهنة متراکم خطی‪ ،‬تجمعی دشتی و پایکوهی‪ ،‬تجمعی نیمهمتراکم‬

                                                                          ‫و دشتی کمتراکم طبقهبندی میشود‪.‬‬
‫پهنة متراکم خطی‪ :‬این الگو از استقرار در جنوبغربی استان و در محدودة شهرهای مریوان و سروآباد شکل گرفته‬
‫است‪ .‬این محدوده باتوجهبه رونق اقتصادی ناشی از وجود مرز و گذرگاه مرزی باشماق با اقبال جمعیتی بالایی مواجه است‪.‬‬

                        ‫همچنین دسترسی این ناحیه به نوار مرزی در تشکیل یک پهنة متراکم نیز مزید بر علت است‪.‬‬
‫تجمعی دشتی و پایکوهی‪ :‬این شکل از پراکنش در اطراف شهرهای بزرگ استان به چشم میخورد‪ .‬روند شهرنشینی‬
‫صعودی‪ ،‬موجب افزایش جمعیت‪ ،‬بزرگ شدن و در مواردی ادغام آبادیها میشود‪ .‬مهاجرتهای گسترده به شهرها و‬
‫روستاهای اطراف آنها باعث ایجاد پهنههای تجمعی در اطراف شهرهای بانه‪ ،‬دیواندره‪ ،‬دهگلان‪ ،‬کامیاران و بهخصوص‬

                                                                                          ‫سنندج شده است‪.‬‬
‫پهنة تجمعی نیمهمتراکم‪ :‬این الگوی پراکنش در اطراف شهرستان قروه شکل گرفته است‪ .‬این پهنه در ابتدای محور‬
‫مهم شرق به غرب قرار دارد و دارای یک پهنة تجمعی متراکم روستایی است که در طول زمان با کاهش تراکم مواجه شده‬

                                                                                                    ‫است‪.‬‬
‫پهنههای دشتی کمتراکم‪ :‬این شکل از پراکنش روستاها در شرق‪ ،‬پهنههای پایکوهی و دشتهای میانکوهی شمال‬
‫و مرکز استان دیده میشود که بهدلیل شرایط نامطلوب اکولوژیکی که تأثیر مستقیم بر اشتغال روستانشینان دارد‪ ،‬در‬
‫طول زمان باعث از رونق افتادن اقتصاد شده و کاهش جمعیت زیادی را تجربه کرده و بهمرور زمان به پهنههای کمتراکم‬
‫تغییر یافته است‪ .‬این الگوی ساختار کلی‪ ،‬نشانگر کلیت الگوی خوشهای و تجمعی در سکونتگاههای روستایی و‬
‫نیمهجنوبی است که بیشترین تجمع و خوشه را در درههای غربی بهسمت مریوان ایجاد کرده است‪ .‬در پهنههای شرقی‬
‫و شمالی با کمشدن تراکم و افزایش فواصل بین روستاها‪ ،‬الگوهای پراکنده و تصادفی بیشتر مشاهده میشود (همان‪،‬‬

                                                                                                                ‫‪.)199‬‬
   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26