Page 19 - فصل چهارم-جغرافیای روستایی و عشایری/ استان کردستان
P. 19

‫‪ /19‬استان کردستان‬

                                                                                         ‫‪ .1‬پوشش گیاهی‬
‫استان کردستان دارای اقلیمهای متنوعی است که ناشی از شرایط توپوگرافی و مختصات جغرافیایی آن است و ازاینرو‪،‬‬

                                                                       ‫برخوردار از پوشش گیاهی متنوع است‪.‬‬
‫پوشش گیاهی در نیمة غربی استان‪ ،‬بیشتر جنگل و مرتع است که در پهنة شرقی‪ ،‬این پوشش بیشتر از نوع مرتعی با‬
‫گیاهان زراعی دیده میشود‪ .‬پوشش و گونههای گیاهی استان شامل دو حوزة رویشی ناحیة «ایرانی تورانی» در شرق و حوزة‬
‫رویشی «جنگلهای زاگرس» در غرب استان میشود‪ .‬براساس نقشة پوشش گیاهی استان که سازمان جنگلها‪ ،‬مراتع و‬
‫آبخیزداری کشور آن را تهیه کرده‪ ،‬مساحت جنگلها و مراتع‪ ،‬نزدیک به ‪ 57‬درصد استان است‪ .‬مساحت جنگلهای استان‬
‫با احتساب جنگلهای مخلوط با سایر پوششهای گیاهی‪ ،‬حدود ‪ 373423‬هکتار و ‪ 12/8‬درصد است و در این بین سهم‬
‫مراتع حدود ‪ 12969۰1‬هکتار و معادل ‪ 44/6‬درصد از کل استان است‪ .‬بیشتر جنگلهای استان در شهرستانهای مریوان‪،‬‬
‫سروآباد و بانه قرار دارند‪ .‬در بعضی از نقاط استان مانند گروهها و تودههای جنگلی بلوط در شهرستان سقز و حوضة آبخیز‬
‫رودخانة زرینهرود‪ ،‬تودههای جنگلی بهصورت منفصل از جنگلهای استان به چشم میخورد که نشاندهندة گستردگی‬

                                                                       ‫جنگلهای استان در ادوار گذشته است‪.‬‬
‫بیشتر مراتع استان در نیمة غربی و بهشکلی پیوسته با وسعت ‪ 1296898‬هکتار قرار دارند و حدود ‪ 45‬درصد از کل‬
‫استان را دربرمیگیرند‪ .‬بخش محدودی از مراتع نیز در نیمة شرقی که بیشتر تحت زراعت دیم است‪ ،‬بهطور پراکنده مشاهده‬

                                                                                  ‫میشوند (همان‪.)21 :1398 ،‬‬
‫مراتع درجه یک استان بیشتر در نواحی غربی و مرتفع‪ ،‬مانند سرشیو در جنوبغربی سقز و محدودة شهرستان بانه و‬
‫مریوان به چشم میخورند‪ .‬بیشتر مراتع درجة دو در نواحی مرکزی استان و در تپهماهورها گسترده هستند و مراتع درجه سه‬
‫در نواحی شرقی استان‪ ،‬محدودة شهرستانهای قروه و بیجار مشاهده میشوند‪ .‬مراتع درجة چهار در اثر استفاده بهشکل‬

                                            ‫چراگاه بهشدت فرسوده شده و بیشتر در حوالی روستاها دیده میشوند‪.‬‬
‫مراتع متراکم بیشتر در نواحی غربی‪ ،‬شمالی و ارتفاعات استان در شهرستانهای سقز‪ ،‬دیواندره‪ ،‬مریوان و شمالغربی‬

                                       ‫سنندج و بخشهایی از شهرستانهای بانه‪ ،‬مریوان و سروآباد گسترش دارند‪.‬‬
‫مراتع استان با مساحت ‪ 1414۰۰۰‬هکتار‪ ،‬معادل ‪ 48‬درصد کل سطح استان را به خود اختصاص داده است‪ .‬بیشتر این‬
‫مراتع در غرب‪ ،‬شمال‪ ،‬شمالشرقی و جنوبغربی استان رویش دارند‪ .‬خصوصیات ویژة حاکم بر منطقه بهگونهای است که‬
‫از سمت غرب به شرق از سطح مراتع کاسته میشود؛ بهطوریکه نیمة شرقی استان را تنها دشتهای کشاورزی دربرمیگیرد‪.‬‬

                                                      ‫سطح مراتع استان حدود ‪ 1/6‬درصد کل مراتع کشور است‪.‬‬
‫مراتع متراکم‪ :‬وسعت مراتع متراکم تیپیک استان حدود ‪ 476۰۰۰‬هکتار است‪ .‬این نوع از مراتع با تولید حدود ‪75۰‬‬
‫کیلوگرم علوفة قابل برداشت در هکتار‪ 34 ،‬درصد از سطح مراتع استان را به خود اختصاص دادهاند‪ .‬بیشتر مراتع متراکم در‬
‫نواحی غربی‪ ،‬شمالی و ارتفاعات استان در شهرستانهای سقز‪ ،‬دیواندره‪ ،‬مریوان و شمالغربی سنندج و بخشی از شهرستان‬

                                                                        ‫بانه‪ ،‬مریوان و سروآباد گسترش دارند‪.‬‬
‫مراتع نیمهمتراکم‪ :‬وسعت این مراتع در استان حدود ‪ 532۰۰۰‬هکتار است و توان تولیدی آن حدود ‪ 45۰‬کیلوگرم‬
‫علوفة قابل بهرهبرداری در هر هکتار است‪ .‬این میزان از مراتع‪ ،‬سطحی حدود ‪ 38‬درصد کل مراتع استان را به خود اختصاص‬
‫داده است‪ .‬این مراتع عمدت ًا در نواحی مرکزی استان مانند شهرستانهای سنندج‪ ،‬کامیاران و ارتفاعات کمتر از دوهزار متر‬
   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24