Page 37 - تاریخ، فرهنگ و هنر استان ایلام
P. 37
اختلافایران و عثمانی بر سر اراضی صیفی و ملخطاوی در دورۀ قاجار
شدند .غلا مرضاخان والی مدعی است بعد از این جنگ ،عثمانی‌ها دیگر به آن اراضی تعرض
نکردند (فیلی223 :1384 ،ـ.)224
.10سرانجام اختلاف
در نهایت ،با عقد معاهدة مرزی 1914م ،اختلاف ایران و عثمانی بر سر اراضی صیفی و
ملخطاوی خاتمه یافت .یکی از مسائل پیچیده و وقت‌گیری که در مذاکرات تحدید حدود ایران
و عثمانی مطرح شد موضوع تعیین‌تکلیف اختلافات طرفین بر سر اراضی صیفی و ملخطاوی
و باغسایی بود .مسئولان تحدید حدود ایران ،عثمانی ،روس و انگلیس برای حل‌وفصل
اختلافات ارضی در سال 1332ق به مدت نُه روز در باغسایی و یک هفته در منطقة صیفی
و ملخطاوی اقامت گزیدند و مذاکره کردند؛ اما به هیچ توافقی نرسیدند .تنها در این موضوع
به اتفا قنظر رسیدند که در مدت 48ساعت ،هر دو کشور ادله و براهین خود را بنویسند و به
مأموران َحکم کشورهای روس و انگلیس دهند و بر این مبنا نیز عمل کردند .اماَ « ،حکمین
شصت ساعت حکم حکمیت خود را نداده و هر روز مجلس کرده ،مذاکره و مجادله م ینمودند
تا آنکه بواسطة عدم اتفاق ،قرار دادند که هر دو صورت مسأله را به سفرای اسلامبول تلگراف
کرده و رأی قطعی از آنجا بگیرند» (استادوخ169 :ـ1ـ38ـ1332ق).
مسئولانتحدیدحدودایران،باقیاسمنطقةصیفیوملخطاویبامنطقةباغسایی،براهمیتحفظ
و تعلق اراضی صیفی و ملخطاوی به منطقة پشتکوه تأکید کردند و در کمیسیون تحدید حدود ایران در
مکاتب هایباوزارتامورخارجهدربارةاهمیتاینمناطقبرایایرانچنیناظهارنظرکردند«:صیفی
و ملخطاویب همنزلةدروازةپشتکوه است و تصرفآنجادرحکم تسخیرپشتکوه محسوب م یشود
وبالعکس،باغشاهی( 1باغسایی)،کهب هکلیدرصحرایبن یلامواقعشدهوممکناستهرروزمیدان
نزاع بین اعراب و الوار شود ،هیچ اهمیتی برای دولت ایران نخواهد داشت» .مسئولان تحدید حدود
ایران از این وحشت داشتند که اگر َحکمین ،بدون آگاهی دقیق از وضع اراضی مورد اختلاف ،به
تقسیم اراضی صیفی و ملخطاوی و باغسایی حکم دهند ،در عمل ،کار پشتکوه برای همیشه خراب
خواهد شد و ارتباط پشتکوه با دش تهای مرزی نزدیک به آن قطع م یشود .در نهایت ،حکمین
«حکم دادند که باغشاهی جزو دولت عثمانی بوده و ملکیت آن مخصوص به والی پشتکوه باشد...
و صیفی و ملخطاوی و اراضی سیدحسن ملک دولت ایران باشد» (استادوخ169:ـ1ـ38ـ1332ق).
.1منظور از باغشاهی همان باغسایی یا بکسایه است و اهالی آن منطقه از طوایف ُکرد و لر بودند.
35
