Page 31 - تاریخ، فرهنگ و هنر استان ایلام
P. 31

‫اختلافایران و عثمانی بر سر اراضی صیفی و ملخطاوی در دورۀ قاجار‬

‫هرسالة عثمانی مواجه می‌شوند‪ ،‬هرگز زراعت در آن اراضی را ترک نکردند و همیشه آن‬
                            ‫اراضی را ملک ایران م ‌یدانستند و در حفظ آن کوشا بودند‪.‬‬

‫در مکاتبات دو تن از والیان بغداد به نا ‌مهای احمد پاشا و مصطفی‌پاشا در اواخر دهة‬
‫‪1270‬ق با کارپرداز ایران در بغداد به نام میرزا بزرگ‌خان‪« ،‬حق اشتراک آن اراضی صیفی و‬
‫ملخطاوی را» برای ایران لحاظ کرده بودند‪ .‬به عبارتی‪ ،‬آن‌ها پیشنهاد تقسیم آن اراضی بین دو‬
‫کشور را مطرح کرده بودند‪ .‬میرزا بزرگ‌خان اشتراک اراضی مذکور را رد کرده و آن اراضی را‬
‫ملک مخصوص دولت ایران برشمرده بود‪ .‬اما نامق پاشا در ‪1280‬ق‪ ،‬برخلاف والیان پیشین‬
‫بغداد که «ادعای شراکت آن اراضی را کرده» بودند‪« ،‬ب ‌هکلی صر ‌فنظر از اشتراک نموده و‬
‫ادعای کلیة آن اراضی را» م ‌یکرد‪ .‬کارپرداز وقت ایران به‪‎‬صراحت ادعای نامق پاشا را رد کرد‬
‫و بر مالکیت دولت ایران بر آن اراضی تأکید کرد (استادوخ‪ :‬اسناد مکمل‪ ،‬کارتن ‪ ،55‬سند‬

                                                                    ‫شمارة ‪.)114‬‬
‫عثمانی‌ها‪ ،‬برای الحاق این اراضی به خاک خود‪ ،‬مکرر به آن اراضی هجوم م ‌یآوردند‪.‬‬
‫این حملات معمول ًا در اردیبهشت و خرداد صورت می‌گرفت؛ چراکه در این زمان محصول‬
‫آن اراضی آمادة برداشت می‌شد و عثمانی‌ها‪ ،‬با حملات خود به این اراضی‪ ،‬تا آنجا که‬
‫می‌توانستند محصول این اراضی را ب ‌هزور تصاحب م ‌یکردند و با خود م ‌یبردند و باق ‌یمانده را‬
‫هم به آتش م ‌یکشیدند و نهرهای آبیاری را ویران م ‌یکردند (استادوخ‪ :‬اسناد مکمل‪ ،‬کارتن‬
‫‪ ،61‬سند شمارة ‪ .)206‬برخی از اسناد موجود دربارة حملات مکرر عثمان ‌یها به این شرح‬

                                                                          ‫است‪:‬‬
‫در ‪1280‬ق‪ ،‬اهالی زرباطیه سدها و نهرهای اهالی صیفی و ملخطاوی را شکستند و باعث‬
‫خشکیده شدن زراعت اراضی مذکور شدند و به‌زور‪ ،‬آب رود‌های کنجان‌چم و گاوی را به‬
‫اراضی خود سرازیر کردند‪ .‬اهالی زرباطیه در ‪1281‬ق‪ ،‬بااینکه نتوانستند سدها و نهرهای‬
‫اراضی صیفی و ملخطاوی را بشکنند و ویران کنند‪ ،‬اما در هنگام برداشت محصول‪ ،‬با کمک‬
‫نیروهای نظامی عثمانی «تجاوز خاکی نموده‪ ،‬زراعت اراضی مزبوره را قدری چرانیده‪ ،‬قدری‬
‫سوزانیده‪ ،‬قدری چیده و بردند و قلعة آنجا را‪[ ...‬همراه] با آسیاب اهالی آنجا کوبیده و خراب‬
‫کردند»‪ .‬همچنین در این سال‪ ،‬عثمان ‌یها توشمال‌کرم‪ ،‬فرزند ملک و بزرگ طایفة ملخطاوی‪ ،‬را‬
‫به‌همراه «سی‌چهل خانواده» ب ‌هاجبار از سر اراضی خود کوچ دادند و در خاک عثمانی نزد شیخ‬

          ‫برغش‪ ،‬شیخ طایفة عرب بن ‌یرحمه‪ ،‬جای دادند (استادوخ‪13 :‬ـ‪4‬ـ‪11‬ـ‪1281‬ق)‪.‬‬

                                    ‫‪29‬‬
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36