Page 9 - فصل اول-جغرافیای تاریخی/ استان کردستان
P. 9
/9استان کردستان
معتقدند که نخستین اقامتگاه اقوام آریایی در مناطق مشرق دریاچة ارومیه بوده است .در روزگار پیش از اسلام ،سرزمین
ماد را کردستان مینامیدند.
باتوجهبه بررسیهای تاریخی ،احتمال ًا از اواخر دورة آققویونلوها 1و ابتدای دورة صفوی ،تقسیمبندی جدیدی که حاکی
از اطلاق نام ایلات و طوایف مسلط بر مناطق به سرزمینها بود ،متداول شد که کردستان از این نظر به سه ولایت یا حاکمنشین
تقسیم میشود:
-ولایت اردلان به مرکزیت سنَه یا سنندج
-ولایت ُمکری به مرکزیت مهاباد
-ولایت بابان به مرکزیت سلیمانیه.
کردستان اردلان ،بهدلیل حکومت خاندان اردلان بر آن بدین نام مشهور شد .طول آن از بوکان مُکری تا سرحد گرمسیر
زهاب 47 ،فرسنگ و عرض آن از گریوه چقان متصل به خاک شهرزور تا کوه آلمه قلاغی همدان 42 ،فرسنگ است .در
این محدوده 1300دهکده ،یک شهر و یک قصبه وجود داشت (بابانی.)33 :1366 ،
محدودة ایالت کردستان در روزگار صفویان ،مشتملبر نه حاکمنشین سنه ،گروس ،الکای زرینکمر و طغامین ،خورخوره،
جوانرود ،اورامان ،الکای بانه ،قلعة زلم و پلنگان بود .برای ایالتهای بزرگ ،حاکمی جداگانه تعیین میشد .در دورة حکومت
ناصرالدینشاه قاجار ،ایران ازنظر تقسیمات کشوری ،به چهار ایالت و هشت ولایت تقسیم میشد .براساس شیوهای که برای
ادارة قلمرو و هریک از ایالات و ولایات از دیرباز جاری بود ،قلمرو هریک از آنها به اجزای کوچکتری تقسیم میشد و در
رأس هرکدام نمایندهای ازطرف حکومت با عنوانهای مختلفی گماشته میشد که به بررسی امور حوزة حکمرانی خود
میپرداختند .در اولین تصمیم دربارة تقسیمات جدید کشور بهموجب تصویبنامة شمارة 1275در تاریخ ،1316/9/9ایران به
شش استان تقسیم شد .استان غرب مشتمل بر شهرهای کردستان ،کرمانشاهان ،گروس ،باوندپور (کلهر) ،پشتکوه ،لرستان،
بروجرد ،همدان ،ملایر ،خرمشهر و آبادان ،خوزستان و کهگیلویه بود .به فاصلة چند ماه بعد ،قانون تقسیمبندی کشور اصلاح شد
و ایران به ده استان و 46شهرستان تقسیم شد که کردستان کنونی ،استان پنجم کشور محسوب میشد و شامل شهرهایی همچون
همدان ،کرمانشاه ،سنندج ،مهاباد ،بیجار ،ملایر بود (هامون ،1375 ،ج .)17 :8 .در سال 1377براساس مصوبة هیئت وزیران،
کردستان از استان پنجم مجزا و به استان کردستان تبدیل شد .شهرستانهای استان در این دوره شامل سنندج ،گروس ،سقز و
قروه بود (زارعی.)13 :1381 ،
.1سلسلهای ترکمن که بر قسمتهایی از قفقاز ،شرق ترکیه و بخشهایی از ایران ،قبل از دورة صفویه حکمروایی داشتند .فرمانروایان این سلسله از
عنوان شاه ایران استفاده میکردند و خود را وارث شاهان شکوهمند اسطورهای ایران باستان (فریدون ،جمشید و کیکاووس) میدانستند.