Page 6 - فصل سوم-جغرافیای شهری/ استان کردستان
P. 6

‫جغرافیای شهری‪6/‬‬

                                                                                               ‫‪ .4‬مریوان‬
‫اولین توجهها به مریوان بهدلیل موقعیت استراتژیک منطقه و همجواری با مرز عثمانی بود‪ .‬وجود جلگة پهناور مریوان‬
‫و نزدیکی به مرز‪ ،‬آن را به نقطهای آسیبپذیر برای والیان اردلان و دولتهای مرکزی ایران تبدیل کرد؛ تاآنجاکه بنای‬
‫قلعههای نظامی‪ ،‬مقدمة شکلگیری شهر مریوان در دورههای بعد شد‪ .‬همچنین مریوان یکی از بلوکهای هجدهگانه ولایت‬
‫اردلان بود که اولینبار در قرن دهم هجری قمری از جانب والایان اردلان توجه جدی به آن شد‪ .‬بنابر روایت مستوره‬
‫اردلان در سال ‪947‬ه‪.‬ق بین سرخاببیگ‪ ،‬والی اردلان و سپاه عثمانی جنگی درگرفت که به شکست عثمانیها انجامید‪ .‬در‬
‫این زمان‪ ،‬مرکز حکمرانی اردلانها قلعة زلم در شهر زور بود‪ .‬پس از این برخورد‪ ،‬اردلانها قلعة مریوان را بهعنوان مرکز‬

 ‫حکومت خود قرار دادند؛ اما در دورة هلوخان (‪ 996‬تا ‪1014‬ه‪.‬ق) دارالملک از مریوان به قلعة پلنگان تغییر مکان یافت‪.‬‬
‫هلوخان بهدلیل نزدیکی مریوان به مرز عثمانی‪ ،‬مرکز حکومت را به نواحی داخلی قلمرو خود انتقال داد‪ .‬او در مریوان‪،‬‬
‫قلعهای مستحکم‪ ،‬بازار‪ ،‬حمام‪ ،‬مساجد و مدارس دلنشین بنا کرد‪ .‬شاه صفی صفوی‪ ،‬فرزند خاناحمد خان‪ ،‬والی اردلان را که‬
‫از جانب مادری از شاهزادگان صفوی بود‪ ،‬به قتل رساند‪ .‬این امر موجب پذیرش تابعیت عثمانی ازطرف خاناحمدخان‬
‫اردلان شد؛ درنتیجه شاه صفی اقدام به لشکرکشی تنبیهی علیه او کرد که نبرد آنها در مریوان رخ داد و منجر به شکست‬
‫خاناحمدخان از سپاه عثمانی شد‪ .‬کلبعلیخان اردلان در ابتدای حکمرانی خود و به فرمان شاهصفی‪ ،‬حکومت مریوان را به‬

                                                ‫برادرش خسرو خان داد‪ .‬وی در سال ‪1089‬ه‪.‬ق‪ ،‬والی اردلان شد‪.‬‬
‫در زمان شاه سلطان حسین صفوی‪ ،‬سلیمان پاشای بابان به کردستان لشکرکشی کرد و مریوان و دیواندره را تصرف کرد‬
‫و تمر خان‪ ،‬والی سقز و ابراهیمبیگ میراسکندری‪ ،‬حاکم مریوان به قتل رسیدند‪ .‬پس از این واقعه‪ ،‬شاه سلطان حسین‪،‬‬
‫عباسقلیخان قاجار را با سپاهی به مقابله با بابانها روانه کرد‪ .‬در این میان‪ ،‬سپاه اردلان هم به سپاه اعزامی دولت صفوی‬
‫ملحق شد؛ درنتیجه سپاه سلیمان پاشای بابان شکست خورد‪ .‬بنابر روایت تحفة ناصری‪ ،‬مریوان بعد از سقوط دولت صفوی‪،‬‬
‫مدتی در تصرف پاشاهای بابان قرار گرفت‪ .‬بعد از خروج عثمانیها بهدست نادرشاه‪ ،‬مریوان بار دیگر تحت حکومت‬
‫اردلانها درآمد‪ .‬در سال ‪1163‬ه‪.‬ق در مریوان و جنگ بین حسنعلیخان اردلان و سلیم پاشای بابان به شکست اردلانها‬
‫انجامید‪ .‬در دوران زندیه بار دیگر تلاقی بین ایران و عثمانی در مریوان روی داد که به شکست خسروخان سوم اردلان در‬
‫سال ‪1219‬ه‪.‬ق انجامید و مدتی باعث توقف محمد پاشای در مریوان شد‪ .‬در سال ‪1221‬ه‪.‬ق بار دیگر در مریوان بین سپاه‬
‫ایران به فرماندهی اماناللهخان و عبدالرحمن پاشای بابان که به ایران پناهنده شده بود با سپاه عثمانی جنگ درگرفت که به‬

                            ‫شکست عثمانیها و حکمرانی دوبارة عبدالرحمن پاشای بابان انجامید (سنندجی‪.)1366 ،‬‬
‫در سال ‪1257‬ه‪.‬ق جنگ دیگری بین اردلانها و بابانها در مریوان روی داد که به شکست اردلانها انجامید‪ .‬در سال‬
‫‪1282‬ه‪.‬ق و در زمان ناصرالدینشاه‪ ،‬ازطرف دولت مرکزی دستور بنای قلعهای مستحکم داده شد‪ .‬در سال ‪1286‬ه‪.‬ق‪،‬‬
‫فرهادمیرزا معتمدالدوله‪ ،‬حکمران وقت مریوان بر استحکام قلعه افزود و آن را شاهآباد نامید و در کنار آن‪ ،‬روستایی ساخت‬
‫که به قلعه نامگذاری شد‪ .‬در اوایل حکومت پهلوی‪ ،‬حاکم وقت این قلعه را از نو و برای پادگان در روستای موسک بنا نهاد‪.‬‬
‫مریوان کنونی حاصل گسترش روستاهای قلعه‪ ،‬دارسیران و موسک است‪ .‬مهمترین محلات شهر مریوان شامل داسیران‪،‬‬
‫کونهده‪ ،‬لیلاخی‪ ،‬چوارباغ‪ ،‬تکیه‪ ،‬هورامی‪ ،‬حاجی نجیم‪ ،‬شبرنگ‪ ،‬مزگه وتی هه ژاره‪ ،‬بلچه سوو و مسازانی هستند (بنیاد‬

                                                                             ‫ایرانشناسی‪ ،‬در دست انتشار‪ ،‬ج‪.)9 .‬‬
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11