Page 125 - تاریخ، فرهنگ و هنر استان ایلام
P. 125
خوانشغزل«نهیلهمه جی»اثرحبیببخشوده
همانند ریشة بلوط ،کسی نمی‌تواند مرا از زمین بکند
اگر مرا تک هپاره کنی ،باز هم می‌رویم
بالی ندارم تا اوج آسمان بپرم
و بتوانم پیالة ستاره و جام آفتاب را به زور ببرم
اگر دوباره به من پری بدهی تا لب جوها م یپرم
به هما و عقاب مبدل می‌شوم و بزکوهی را شکار می‌کنم و کبک‌ها را از نفس می‌اندازم
او گفت :خودت را آوارة کوه و بیابان نکن و در کار عشق دیوانه نشو
حالا که من دیوانه شده‌ام ،فقط م یتوانم آشتی برقرار کنم
(بخشوده)17-16 :1389 ،
این شعر را می‌توان نمایشی از برخورد و کشاکش میان دو ساحت نمادین و تصویر
دانست .راوی در جست‌وجوی آرامش و یگانگی گمشدة پیشانمادین به ساحت تصویری
چنگ زده و همچون مولانا از جدایی‌ها شکایت می‌کند.
نه‌یل همه جی نهیلهمه جی هه‌رچگه بوو دووس تونم
ئه‌ر تو بچی لێوه دووم ،گوون ه ڕنم ،س هر شکنم
اضطراب از دست دادن ابژ‌ههایی (اشیاء مطلوب یا مورد میل) که عاشقشان هستیم ،به باور
فروید یکی از اساسی‌ترین اضطراب‌هاست؛ با‌ای نحال از منظری کلی ،اضطراب د رصورتی‌که
نتیجة معکوس نداشته باشد ،خود ب همنزلة محرک اصلی رشد ،برای انسان ضروری است
(امانوئل .)32-26 :1399 ،تکرار عبارت «ن هیله‌مه جی» نمایانگر نوعی اضطراب از دست دادن
ابژة محبوب است .همچنین وزن رقصان شعر را (مفتعلن /مفتعلن /مفتعلن /مفتعلن) می‌توان
نشانة بی‌تابی و بی‌قراری دانست .نشانة تجربة وضعیتی که کودک طی آن احساس نوعی طرد
و تنهایی کرده و دانستن این نکته که جهان بدون او نیز جریان دارد .تجربه‌ای سازنده است که
سوژة انسانی طی مراحل رشد خود بدان نیاز دارد .بانگ مدوام «ن هیله‌مه جی» به تعبیری بیانگر
فقدان /نیاز است .درک این فقدان حاصل برخورد با ساحت نمادین و ناگزیری انفصال و
جدایی کودک از مادر است .حاصل شکست فرایند همانندسازی در ساحت تصویری؛ چرا‌که
همانندسازی نمی‌تواند تمامیت واقعیت را بازنمایی کند .کودک ،برخلاف تصور آرمانی و
انسجامی که برای خود متصور است ،همچنان برای رفع نیازهای خود وابسته به انیس /مادر
است و درک این امر ،پذیرش فقدان را ناگزیر می‌کند.
123
