Page 13 - فصل چهارم-آداب و رسوم/ استان کردستان
P. 13

‫‪ / 13‬استان کردستان‬

‫آخر قرآن و یا حافظ و گلستان سعدی مینوشتند (همان‪ .)300 ،‬امروزه مراسم تولد نیز بسیار خلاصهتر و کوتاهتر نسبت به‬
                                                                                      ‫گذشته برگزار میشود‪.‬‬

                                                                             ‫‪ .6‬مراسم تدفین و خاکسپاری‬
‫در استان کردستان مراسم تدفین از رسوم مهم و آئینی است که در فرهنگ این منطقه ریشه دارد و با آداب خاص برگزار‬
‫میشود‪ .‬همراهی با خانوادة متوفی و انجام تشریفات خاص‪ ،‬نشاندهندة روحیة همدلی مردم این استان است‪ .‬در گذشته پس‬
‫از فوت یکی از اهالی‪ ،‬اگر شخص متوفی زن بود‪ ،‬مردهشوی زن را خبر کرده و تخته و تابوت را از مسجد محله به منزل‬
‫متوفی آورده و مراسم شستن و کفن کردن را انجام میدادند‪ .‬اگر شخص متوفی مرد بود‪ ،‬مردهشوی مرد را خبر کرده و میت‬
‫را برای شستن و غسل به مسجد محله میبردند‪ .‬مسجد هر محله معمول ًا تخت مردهشویی داشت‪ .‬این تخت‪ ،‬شبیه کرسی و‬
‫کمی بلندتر و مستطیلشکل بود که آن را به داخل حیاط منزل شخص متوفی آورده و تابوت میت را نیز به دیوار تکیه‬

                  ‫میدادند تا عموم مردم آگاهی یابند‪ .‬زیرا در گذشته از آگهی و اعلان ترحیم خبری نبود (همان‪.)307 ،‬‬
‫بعد از شستن میت‪ ،‬جسد کفنپوششده داخل تابوت قرار میگرفت‪ .‬اغلب نماز میت را امام جماعت محل در منزل‬
‫متوفی میخواند‪ .‬بعد از خواندن نماز‪ ،‬چهار نفر مرد چهار گوشة تابوت را گرفته و به اندازة نیم متر از زمین بلند میکردند و‬
‫دو بار تابوت را بر زمین میگذاشتند‪ .‬در سومین بار با فرستادن صلوات با صدای بلند‪ ،‬تابوت را از منزل خارج کرده و به‬
‫مسجد محله میبردند‪ .‬فقط مردان همراه تابوت میرفتند و زنها مشغول فراهمآوری بساط پذیرایی از میهمانان عزادار‬
‫میشدند‪ .‬بعد از صلوات و خواندن فاتحه در مسجد و با جمعشدن تعداد بیشتری از اهالی محل‪ ،‬میت به گورستان برده میشد‪.‬‬
‫محل گور شخص متوفی معمولاً کنار گور سایر بستگانش بود‪ .‬گورستانهای قدیمی سنندج تایله‪ ،‬شیخان و شیخ محمدباقر‬
‫بود که مشایعتکنندگان‪ ،‬فاصلة منزل شخص متوفی تا این قبرستانها را پیاده طی میکردند‪ .‬با طی این مسافت اگر کسی از‬
‫اهالی محل نیز بیخبر مانده بود با دیدن مشایعتکنندگان و فریادهای لا اله الا الله خبردار میشد‪ .‬بعد از دفن با خواندن فاتحه‬

                                                              ‫مراسم خاکسپاری به پایان میرسید (همان‪.)310 ،‬‬
‫وابستگان نزدیک شخص متوفی با حالتی اندوهگین در پایین گور به صف ایستاده و مشایعتکنندگان به آنان تسلیت‬
‫میگفتند‪ .‬اهالی در مراجعت به شهر تا نزدیک درِ منزل متوفی‪ ،‬بستگان وی را همراهی میکردند‪ .‬بستگان متوفی در طرفین‬
‫در میایستادند و بعد از خواندن فاتحه توسط امام جماعت‪ ،‬اهل محل دوباره به بستگان متوفی تسلیت میگفتند‪ .‬مراسم‬
‫فاتحهخوانی تا چند روز ادامه داشت (مراسم روز سوم‪ ،‬هفتم و چهلم)‪ .‬مراسم فاتحهخوانی مردان در مسجد و زنان در خانة‬
‫شخص متوفی برگزار میشد (همان‪ .)312 ،‬معمولاً مردان تا روز چهلم‪ ،‬لباس سیاه بر تن داشته و از تراشیدن ریش خودداری‬
‫میکردند‪ .‬تمام بستگان عزادار بودند‪ .‬رسم بر این بود که حتی تا مدتها تلویزیون و یا رادیویی روشن نشود‪ .‬اگر مراسم‬

                                    ‫عروسی در فامیل بود تا مدت طولانی‪ ،‬حتی بهمدت یک سال به تعویق میافتاد‪.‬‬
‫امروزه دفن مردگان در گورستانهای قدیمی داخل شهر سنندج‪ ،‬نظیر شیخان‪ ،‬تایله و شیخ محمدباقر ممنوع شده است و‬
‫اموات در گورستان اصلی خارج شهر به نام بهشت محمدی دفن میشوند‪ .‬بعد از فوت‪ ،‬متوفی مستقیم ًا به بهشت محمدی‬
‫منتقل و پس از انجام تشریفات به خاک سپرده میشود‪ .‬اطلاعرسانی عمومی نیز سالهاست که از طریق چسباندن آگهی و‬

       ‫اعلان ترحیم صورت میگیرد‪ .‬البته بسیاری از رسوم عزاداری نظیر فاتحهخوانی و دیگر مراسم هنوز انجام میشود‪.‬‬
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18