Page 11 - فصل هفتم-اماکن مذهبی و آئینی/ استان کردستان
P. 11

‫‪ /11‬استان کردستان‬

‫در مسجد روستای نگل‪ ،‬قرآنی خطی بهجای مانده که بنابر اعتقادات و باورهای مردم‪ ،‬یکی از چهار قرآن خطی است‬
‫که در زمان خلیفة سوم به رشته تحریر درآمده و به چهار اقلیم دنیا فرستاده شده است‪ .‬چگونگی انتقال این قرآن به روستای‬
‫نگل روشن نیست و با توجه به گفتهها و حکایات عامه‪ ،‬این قرآن در دوران صفویه از میان خاک بیرون آورده شده و از‬
‫آن زمان به بعد در مسجد روستا بهمنظور زیارت اهالی منطقه نگهداری میشود‪ .‬گفتنی است مسجد نگل در چند سال اخیر‬

                                                                             ‫بهطور کامل بازسازی شده است‪.‬‬
‫قطع قرآن یادشده‪ ،‬رحلی بزرگ و جلد آن چرمی و به رنگ قهوهای تیره است‪ .‬جنس صفحاتش از کاغذ ضخیم است‪.‬‬
‫همچنین خط آن‪ ،‬کوفی است و قسمت سرسورههای آن‪ ،‬نقطه و اعراب دارد و شمارههای آیات نیز‪ ،‬مطلا و مزین به نقوش‬
‫گیاهی است‪ .‬براساس شواهد موجود‪ ،‬شیوة نگارش و اعرابگذاری قرآن نگل‪ ،‬احتمالاً متعلق به سدههای چهارم یا پنجم‬
‫هجری قمری است (آ‪ .‬م‪ .‬ف‪ .‬کردستان‪ .)6 :1378 ،‬با توجه به نوع خط و کاغذ سمرقندی که برای نگارش این قرآن به کار‬
‫رفته است‪ ،‬احتمال دارد در پایان سدة پنجم و آغاز سدة ششم هجری قمری تحریر شده باشد‪ .‬این قرآن بر اثر سرقتهایی‪،‬‬

                          ‫دچار صدماتی شده است؛ ولی بااینحال‪ ،‬یکی از نفیسترین قرآنهای خطی تاریخی است‪.‬‬
‫این مسجد بهعنوان مسجدجامع روستا است و ساختمان آن فضاهایی ازجمله وضوخانه‪ ،‬مهمانخانه‪ ،‬جمعهبازار‪ ،‬موزه و‬
‫‪ ...‬دارد‪ .‬ساختار معماری مسجد حضرت عبداللهبنعمر همانند بسیاری از مساجد این دیار‪ ،‬شبستانی و چهارستونی است‪.‬‬
‫ازجمله تزئینات داخلی بنا میتوان به سنگکاری و گچبریهای آن اشاره کرد و در بیرون فضا از آجرکاریهای خفتهراسته‬
‫و کاشیکاریهای ترکیبی با آجر استفاده شده است‪ .‬مسجد‪ ،‬چهار مناره دارد که دو منارة آن از ابتدای شکلگیری مسجد‬
‫ساخته شده و دو منارة دیگر در زمان ساخت سردر ورودی در کنار سردر ساخته شده است و تزئینات آجری و کاشیکاری‬

                                                                                                     ‫دارد‪.‬‬

                                                                                  ‫مسجد خسروآباد گروس‬
‫این بنا در روستای خسروآباد در ‪ 45‬کیلومتری شرق شهر بیجار واقع شده است‪ .‬بنای مسجد به دوران قاجار تعلق دارد و با‬
‫توجه به نام مسجد‪ ،‬احتمال میرود این مسجد را خسروخان اردلان‪ 1‬ساخته باشد‪ .‬درهرحال‪ ،‬این اثر تاریخی ازجمله بناهای‬

                                                                               ‫ارزشمند استان به شمار میرود‪.‬‬
‫این مسجد دارای شبستانی است که با شش ستون مدور قطورآجری و پانزده گنبد‪ ،‬مسقف شده است‪ .‬همچنین در این‬
‫بنا‪ ،‬ایوان جنوبی و حجرههایی برای استراحت طلاب و خادم مسجد تعبیه شده است‪ .‬از عمده تزئینات مسجد‪ ،‬آجرکاری و‬
‫طرحهای گوناگون در بخشهای داخلی و خارجی آن است‪ .‬چشمة جوشان و پرآبی که نزدیک مسجد است از گذشتههای‬
‫دور در آبنمای حیاط مسجد جریان داشته است (زارعی‪1386 ،‬الف‪ .)85 :‬مصالح عمدة این بنا‪ ،‬آجر و سنگ است و آجرهای‬

‫‪ .1‬خسروخان اردلان فرزند اماناللهخان بزرگ‪ ،‬از سال ‪1240‬ه‪.‬ق تا ‪1250‬ه‪.‬ق والی و فرمانروای کردستان بود‪ .‬وی با بیست و یکمین دختر فتحعلیشاه‬
‫قاجار ازدواج کرد‪ .‬وصلت خاندان قاجار با خاندان حکمران کردستان مبتنی بر انطباق سیاستهای فتحعلیشاه و اماناللهخان بهقصد استحکام و دوام‬
‫سلطنت و حکومت انجام گرفت‪ .‬در دورة حکمرانی خسرو خان‪ ،‬شهر سنندج بهعنوان مرکز علم و ادب شهرت و رونق بسیار یافت و دارالعلم کردستان‬

                                                              ‫بههمت وی و همسرش بهصورت کانونی از علما و شعرا و نویسندگان درآمد‪.‬‬
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16