Page 214 - تاریخ، فرهنگ و هنر استان کهکیلویه و بویراحمد
P. 214

‫تاریخ‪،‬فرهنگوهنراستانکهگیلویه وبویراحمد‬

‫همراه بوده است و ناصرخسرو برای طی‌کردن ادامه مسیر خود از مهروبان به اَ ّرجان‪ ،‬از مردی‬
‫دانشمند به نام شیخ سدیدمحمد بن عبدالملک کمک می‌خواهد و او با فرستادن سی مرد پیاده‬
‫مسلح‪ ،‬او را به ارجان م ‌یرساند (ناصرخسرو‪)120 :1344 ،‬؛ اما اینکه این فرد دانشمند از چه‬
‫جایگاهی برخوردار بوده که این تعداد نفرات جنگی را در اختیار داشته است‪ ،‬جای تأمل دارد‪.‬‬
‫آیا او اسماعیلی بوده که ناصرخسرو به او اعتماد کرده؟ یا اینکه در دستگاه پسران ابوکالیجار‪،‬‬
‫در حوزة اداری شهر ارجان‪ ،‬مسئولیتی داشته است؟ ایوانف ب ‌هدرستی پرده از ابهام برداشته‬
‫و چنین کمک‌هایی را از سوی افراد مسیر راه خویش‪ ،‬ب ‌هدلیل اسماعیل ‌یبودن آن‌ها م ‌یداند‬
‫که ناصرخسرو آگاهانه از آنان درخواست احسان و کمک کرده است و بدین‌ترتیب‪ ،‬او‬
‫چنین تصور می‌کند که جاده‌ای که او برای سفر انتخاب می‌کند‪ ،‬پر از پناهگاه‌های اسماعیلیان‬
‫بوده تا بتواند در اثنای سفر به سیورسات و تدارکات لازم دست پیدا کند (ایوانف‪:1392 ،‬‬
‫‪ .)427‬ناصرخسرو پس از اَرجان برای سفر به اصفهان از تنگ شمشیربریده (در دره لیراب‬
‫دیشموک) نام م ‌یبرد (ناصرخسرو‪ )120 :1344 ،‬که زرکوب شیرازی آنجا را نیز از مراکز‬

                                ‫اسماعیلیه دانسته است (زرکوب شیرازی‪.)57 :1390 ،‬‬

            ‫‪ .4‬استقرار اسماعیلیان نزاری درکوره اَرجان براساس منابع تاریخی‬
‫آگاه ‌یهای ما از تاریخ سیاسی کوره اَرجان در دورة سلجوقی‪ ،‬بیش از هر مسئلة دیگر‪ ،‬به‬
‫فعالی ‌تهای اسماعیلیان نزاری ارتباط دارد‪ .‬کوره اَرجان در بخش غربی فارس و خوزستان‪،‬‬
‫ب ‌هدلیل موقعیت ارتباطی آ ‌نها در طول دوران تاریخی و اسلامی‪ ،‬همواره محل آمد و رف ‌تهایی‬
‫با اهداف گوناگون بوده است و آشنایی آنان با فرقة اسماعیلیه‪ ،‬به هجرت احمد بن محمد‬
‫بن اسماعیل بن جعفر صادق از رامهرمز بر م ‌یگردد‪ ،‬هرچند که او‪ ،‬سپس به دیلم روی نمود‬
‫(فدای ‌یخراسانی‪ .)47 :1373 ،‬از حضور داعیان اسماعیلی تا سدة پنجم قمری‪ ،‬هی ‌چگونه آگاهی‬
‫از متون تاریخی حاصل نم ‌یشود‪ .‬در نیمة دوم سدة پنجم قمری‪ ،‬حسن صباح در بازگشت از‬
‫مصر‪ ،‬ابتدا به بغداد و سپس به خوزستان م ‌یآید و تمام بزرگان اسماعیلیه (داعیان و پیروان) را‬
‫خبر داده که امام برحق پس از مستنصر بالله‪ ،‬نزار است و سپس به اصفهان م ‌یرود (همان‪.)89 :‬‬
‫بعید نیست که باتوجه به نزدیکی اَرجان با سرحدات خوزستان مانند رامهرمز‪ ،‬با اسماعیلیان‬
‫در ناحیه اَرجان نیز‪ ،‬ارتباطاتی برقرار کرده باشد‪ ،‬زیرا هدف او آگا‌هکردن همة اسماعیلیان‪،‬‬
‫ب ‌هخصوص داعیان‪ ،‬از جانشینی نزار بوده است‪ .‬داعی ابوحمزه در اَرجان‪ ،‬نزدی ‌کترین دوست‪،‬‬

                                 ‫‪212‬‬
   209   210   211   212   213   214   215   216   217   218   219