Page 270 - تاریخ، فرهنگ و هنر استان کهکیلویه و بویراحمد
P. 270
تاریخ،فرهنگوهنراستانکهگیلویهوبویراحمد
حضور اتابك لر در اردوی هلاكو جهت فتح بغداد و گرفتن لقب بهادر از اباق‌اخان مغول،
نشان از روابط گستردة این حاكمان با مغول‌ها دارد (اقبال .)448 :1379 ،مجیدی بر اساس
منابع عهد تیمور ،به لشكركشی تیمور به كوهستان‌های كهگیلویه و بویراحمد م یپردازد
و اطلاعات دربارة شیوة زندگی مردم ،اقتصاد و مذهب ساكنان كهگیلویه ارائه م یدهد .او
سرزمین كوهستانی را عاملی در حفاظت از هرگونه هجوم خارجی معرفی م یکند و معتقد است
صعوبت كوهستا نهای این منطقه ،نقش ویژه‌ای در حفظ امنیت مردم آنجا داشته ،همچنین
عدم اشتغال به كشاورزی ،ب هرغم وجود آب‌های فراوان و نقش میوة بلوط در زندگی و معیشت
مردم و ب ینیازی آنها از غلات را گزارش می‌دهد .وجود آتشكده‌ها و فعا لبودن آنها را
دلیل رونق‌داشتن عام دین زرتشت در آن دوره‌می‌داند و دین مردم را مخلوطی از اسلام و
زرتشتی معرفی می‌كند (مجیدی .)250-244 :1371 ،منطقة چرام (صرام) از آغاز دورة اول،
نقش حیاتی در مسیرهای ارتباطی بین جنوب و شمال را به عهده داشته است .طبق تحقیقات
انجام‌شده چندین راه مهم از این منطقه عبور می‌كرد.
.۱-۳راه ارجان به اصفهان
گاوبهدرتوضیحاینراه،باتكیهبرگزار شهایمقدسیودیگرجغراف ینویسانعهدكلاسیك
اسلامی ،ضمن توصیف و معرفی این مسیر ،به عبور این راه از منطقة چرام و واق عشدن دو ایستگاه
مهم از آن در نواحی «سادات» و «دل ییاسیر» چرام تأکید دارد (گاوبه.)221-209 :1359 ،
.۲-۳راه کوهستانی ایالت جبال
از دهانة تنگ بیر‌هزا و از کناره‌های دره‌های شرقی آبادی «تلگرد چرام» و ارتفاعات
«بناری» و«آرند» چرام با دو شعبة جداگانه راه به سوی مرکز ایران و نواحی که به روزگار
اسلامی ایالت جبال خوانده شده است،می‌رفت .کوه باسیون چرام حد فاصل بین دو ناحیة
بناری و آرند چرام است و این دو ناحیه در دو سوی آن واقع است ،یک شعبه از آن از
سوی آرند به نزدیکی ناحیة «چاسخار»می‌رفت و از آن ناحیه به دو شعبه تقسیم‌می‌شد .شعبة
نخست آن در ناحیة «پ لپریم» به جادة شاهی‌می‌پیوست و شعبة دیگر از طریق کوهستا نهای
سردسیر ،وارد ناحیة بویراحمد‌می‌شد و ازآ نجا به «پاتاوه»م یرسید؛ سپس به جادة ارجان
به اصفهان اتصال‌می‌یافت .البته از دورة صفویه با پیوستن بخ شهایی از بلادشاپور به قلمرو
چرام ،شعبة راهی که از طریق شم سآباد چرام و با گذر از «پل‌کیلیان» و از راه «آرو» و «دیل»
و سرانجام در حوالی گچساران فعلی به راه باستانی استخر -شوش و بابل می‌پیوست ،در
268
